D-day en D-party en Werchter als 40plusser

Ondertussen ben ik al meer dan een week 40+... en eerlijk gezegd... voelt dat niet bepaald anders. Ik haal het nu wel regelmatig als excuus aan, nu ik het ben, mag ik er toch wel wat misbruik van maken zeker!

De dag zelf was wel heel rustig... genoten van de zon, op een dekentje onder een boom met de hond en mijn kleine man... het was zalig. S’avonds eens lekker gegeten met vrienden en dat was het.. geen grote kado’s (normaal verwen ik mezelf ieder jaar met een handtas maar ik heb de traditie verbroken... au contraire een ander historisch moment heb ik wel gehad, ik heb twee handtassen weg geschonken ;)

Een groot feest wou ik niet maar ik wou natuurlijk wel een feest en eens de familie zien na al die tijd. Ze waren al lang geleden verwittigd en iedereen was er dan ook bij samen met een heel speciale eregaste (Darline wie anders!!!) genoten we van Africa in Dourlers.

Africa at Home dat is Eunice, een dame die ik al lang ken, een dame met Africa in hart en nieren. Haar roots zitten diep en ze deelt die dan ook heel graag met iedereen die er interesse in heeft.

Afrikaanse keuken gevolgd door cultuur inwijding om vervolgens al die calorien eraf te dansen of djembe-en. Er was voor iedereen iets en gelukkig had iedereen er ook zin in.  Ik was niet echt de beste gastvrouw die dag, iedereen moest maar zelf zijn glas vullen en eten vinden en zich bezig houden want ik was te druk bezig met genieten van de dans, muziek en de vrienden en familie. Een feest zoals het moest zijn J

Na het feest bleven een paar gasten op verblijf bij mij. Ik heb genoten van een week samenzijn met mijn mama en twee nichtjes.. Genoten en gelachen, hoe anders is de jeugd vandaag! Vrijdag werd iedereen netjes naar huis gebracht en zette ik mijn “werchter” weekend in. Het is een jaarlijkse traditie en ze zal er hopelijk nog lang blijven.

Vroeger was het Torhout waar enkel frieten en bier te verkrijgen waren, nu is dat Werchter waar je champagne, oesters, vegetarisch, frieten, snoep, ijs en poffertjes kan krijgen... wow. Dit jaar was er ook de voetbal sfeer natuurlijk maar ik was er voor de muziek en zo bracht ik een deel van de dag rustig alleen door al dansend en zingend J De band waarvoor ik ging was natuurlijk Pixies en ik stond dan ook netjes op de tweede rij omringd door kids die nog niet geboren waren toen ik al met Meneer Black Francis meebrulde. Ik voelde me toch wel een beetje oud maar weet je wat... Francis is nog ouder en rockte en schreeuwde er op los en ik voelde me op slag weer 18 en huppelde en brulde mee met een grote glimlach op het gezicht...

Voorlopig is het rustig wat wil zeggen tijd om werk in te halen en mijn training wat bij te schroeven want die berg komt verdorie dichter en dichter! Ik krijg de kriebels in mijn buik als ik eraan denk.

Onze fundraiser gaat goed! We zitten al bijna aan 5000$ en we blijven steun krijgen vanuit alle hoeken dus we doen nog even door tot eind Augustus want dan moet de vlag besteld worden. Dus als je toch nog wil geven, stel het niet te lang uit want onze fundraiser gaat wel degelijk dicht eind augustus! De bouw van het weeshuis zou dit jaar nog starten en een deel van onze funds gaat ook naar therapie en voeding voor de kids die er zullen verblijven.

Life at 40 is even goed als 39 alhoewel... ik heb toch het gevoel dat de dagen toch steeds rapper gaan ;)...