Tien jaar geleden werd ik 40 jaar, en ik herinner het mij alsof het gisteren was. Ik had mijn gsm 's morgens vroeg al uitgezet en vakkundig deuren en ramen gesloten want niemand mocht de kans krijgen om mij op die vermetele dag een 'gelukkige' te wensen. Internet was in die tijd nog de ver-van-mijn-bed-show zodat ik gelukkig van alle facebook-ellende en aanverwanten werd gevrijwaard. Ik was kwaad op heel de wereld. Hoe durfden ze mij dit onrecht aandoen! Zelfs mijn wederhelft kon mij die avond niet opbeuren ook al had hij een groot pakket mee bij zijn thuiskomst - een mooie witte kamerjas bleek later. Ik deed het ding nooit aan en ik heb er naderhand waarschijnlijk iemand anders gelukkig mee gemaakt.. Het enige deftige excuus dat ik nu kan bedenken voor mijn puberaal gedrag is dat ik toen zwanger was van mijn jongste en mijn hormonen er waarschijnlijk ook voor iets tussen zullen hebben gezeten.
Tegen de tijd dat mijn vijftigste begon te naderen wist ik met zekerheid dat ik er dit keer iets leukers wilde van maken. Een grote party zou het worden : (circus)tent op de weide, héél veel volk, eten, drinken, muziek... Een licht opkomende paniek maakte zich weliswaar van mij meester bij de gedachte alleen al, dus kwam het gesprek met Heidi er op de ideale moment. Zij vertelde over haar feest toen ze een prille dertiger werd : veel te snel voorbij, niet met iedereen kunnen (bij)praten, te weinig genoten... Haar plan was om haar 'jubilee' niet meer op 1 dag te vieren, maar heel het jaar door fijne dingen te doen, want, zo zei ze "Ik zal toch het hele jaar 40 zijn??" En toen zag ook ik het licht! De idee alleen al sprak mij enorm aan. In mijn hoofd ontspon zich een to-do lijst van dingen die ik nog nooit had gedaan maar ooit eens wou doen, over dingen die ik al veel te lang niet meer had gedaan maar dringend weer eens moest gaan doen, tot dingen waarvan ik in eerste instantie nooit had gedacht dat ik ze eigenlijk wel eens wilde doen. Het werd een lijst die nog steeds niet af is, en die veel minder spectaculair is dan je in eerste instantie zou denken.
Het werd mijn 'Fifty hair shades of grey to-do lijst'..
Darline
No comments:
Post a Comment