Hij stond al een tijdje gepland, onze citytrip naar New York. Mijn, uit Westvlaamse klei geboetseerde boerengenen, wilden ook wel eens proeven van 'The American Dream'. Dat onze kids van 9 en 11 mee zouden gaan, dat stond ook als een paal boven water. We bekeken brochures, lazen recensies, en planden stukje bij beetje onze reis. Mijn wederhelft is echter niet de persoon die platgetreden toeristenpaadjes bewandelt, en daar geniet ik telkens weer met volle teugen van. Dus kwam het dat hij een paar dagen voor vertrek en passant vertelde dat hij een dagtocht per fiets door de big apple had gepland. 'Schitterend!' dacht ik meteen.
Diegene die ons door het drukke New York zou loodsen was Jacqueline Goossens, een Belgisch freelance journaliste/auteur die er al sinds 1980 woont. Jacqueline blijkt later een ongelooflijk lieve vrouw te zijn, komt uit Maldegem (jawel Heidi!), werkt voor de VRT, De Morgen en Weekend Knack, en haar boeken worden uitgegeven bij Uitgeverij Lannoo (http://www.jacquelinegoossens.com/).
Op dag 2 van ons verblijf was het zover. Even bekroop mij een onbehaaglijk gevoel. Met twee kinderen een dag tussen toeterende taxi's en voor ons ongekende, drukke verkeerssituatie's fietsen.. Als dat maar goed kwam. Vooral onze jongste, die geboren is met peper in zijn gat en een onwaarschijnlijk vermogen om eerst te doen en daarna pas te denken, baarde mij zorgen. Jacqueline zag meteen wat voor vlees ze in de kuip had, en hoewel ze zelf geen kinderen heeft, wist ze feilloos hoe ze onze jongen aan moest pakken. Wat een verademing in een maatschappij vol verzuurde mensen en vooringenomen ideeën!
Nadat onze gids nog een aantal afspraken met ons doorliep, vertrokken we richting 't stad. We begonnen onze tocht ten noorden van Central Park in Uptown. Jacqueline reed voorop en gaf met haar arm aan wanneer we moesten stoppen of afslaan en ondanks het helse verkeer verliep alles heel gemoedelijk en rustig. Daar waar het volgens haar te gevaarlijk was, stapten we gewoon van onze fiets en gingen een stukje te voet.
Onze fietsende encyclopedie bracht ons naar feeërieke plaatsjes, prachtige gebouwen en kleine straatjes, elke keer weer vol overgave de ene na de andere anekdote vertellend over haar New York. Hier en daar paste ze haar verhalen aan, en met haar zachte, rustige stem wist ze zelfs de kids op haar hand te krijgen.
Onderweg stopten we voor broodjes en tegen de middag aten we die onder een blakende zon in de haven van Battery Park op. (Links van mijn dochter, maar op de foto niet te zien : het World Financial Center dat door de aanslag op 9/11 voor een groot deel werd verwoest en intussen terug is opgebouwd)
Daarna zetten we onze tocht verder langs de Hudson-rivier, het Vrijheidsbeeld in de verte als een vuurtorenlicht volgend.
Nadat we Wall Street doorkruisten, kwam het leukste deel voor de kids :
De ferry op met de fietsen, en varen onder de BMW's van New York : the Brooklyn, Manhattan en Washington Bridges.
We voeren helemaal terug naar de Midtown of Manhattan.
Van daaruit fietsten we door het drukke avondverkeer terug naar ons vertrekpunt. Was het de moeite..? Zeker en vast! Zonder de kids hadden we ons waarschijnlijk nog meer per tweewieler verplaatst. Een paar dagen na ons avontuur gingen we trouwens nog fietsen in het prachtige Central Park.
We kregen bij ons vertrek nog een hartverwarmende afscheidskus van Jacqueline. Zo lief en onbevangen vind je ze toch ook niet veel meer.. Aanrader voor wie ooit naar 'The city that never sleeps' wil en op een originele manier veel wil te weten komen over New York en de New Yorkers.
Mijn New York avontuur kon voor mij alvast niet meer stuk.
PS : However, A en J, bakfietsen kwamen we er nergens tegen! ;-)
No comments:
Post a Comment