La vie sans Facebook.... (Heidi)

As most people who start a new year, I started it with lots of good intentions and great plans. 

On the list were of course the usual suspects such as losing weight, eating healthy and doing sports but there was one other thing that was on top of my to do list... work... as in sitting behind my desk fully focussed for a certain number of hours in the day without any interruptions.

Now where I have super willpower when it comes to things like climbing mountains or 100km walks... that same willpower was nowhere to be found when it came to chocolate, Starbucks and social media. Like most people I was constantly interrupted by FB on my phone, whatsap, viber etc... and I just couldn’t help myself...just a quick  peek which usually resulted in likes, comments and other banter. 

And so it was in a moment of desperation that I decided to deactivate my account. Without much thought as it appeared because even though I put out a message saying I’m leaving facebook for a while, I hadn’t completely thought it through... once my account was deactivated,  nobody actually saw the message  anymore. I can assure you that subsequently I visited my hairdresser and gone a few shades darker in the hope of avoiding such things in the future.

So how is life without facebook, well first of all I would like to apologise to some people who thought I had de-friended them... I never actually de-friended anybody in my life. My mom was not too pleased either at the prospect of missing out on pictures of her grandson and other nonsense I posted on FB.

My “friends” circle is smaller but I have to say it seems I still have a lot of friends who text me or email me and I have now made it a habit to only reply in the evening after all the work is done, the dishwasher is on, my son is tucked into bed and I sit down with a cup of coffee. 

Of course the time it takes me to write this blog post would have been sufficient to do my daily snoop on facebook but I have to say life without facebook has been refreshing till now. I do miss some routines, Nico’s daily picture was a fun way to start the day. I was able to keep up with lots of acquaintances but it seems now I will be forced to make more effort to meet people in real life.

This is not to say that I will never return on Facebook and I do still have a phone, email, viber, whatsapp and instagram... so far I have refrained from becoming a tweeter...

So I hope this clarifies my reasons for leaving FB for a while, if you can all share this post I am sure at least 80% of my friends will be able to read why I left FB

You can however still find me at my local starbucks eating a chocolate muffin whilst working ...

Last day of an amazing year.. (Darline)

Hier zit ik dan in het feeëriek ondergesneeuwde Seefeld am Tirol op de laatste dag van 2014, het jaar waarin ik 50 jaar geworden ben..
De laatste dagen ben ik veel aan het denken geweest. Ik had mezelf in het begin van het jaar voorgenomen om van mijn 50ste verjaardag, toch een kantelpunt in mijn leven, iets speciaals te maken. Ik stelde zelfs heel plechtig mijn 'fifty hair shades of grey' to do lijst op. Ik ben een gelukkig mens, ik heb een fijn maar gewoon leven, en toch werd het dit jaar, ver boven mijn verwachtingen, een jaar om nooit meer te vergeten. Een terugblik..

JANUARI
Meer dat 20 jaar geleden probeerde ik het al eens, maar 'het beest', mijn hoogtevrees, speelde mij toen danig parten. Mijn jubileumjaar gleed ik glorierijk op latten in : IK LEERDE SKIËN !
Heidi kwam met het subliem idee om samen EEN EIGEN BLOG te beginnen, en zo geschiedde.
Op een avond stuurde ik Heidi een mail met de memorabele woorden :"Ik zou graag de Kilimanjaro beklimmen. Zin om mee te gaan...?" Later hoorde ik dat ze mij wel een kwartier had zitten uitlachen om mijn krankzinnig idee, maar nadat ze uit gelachen was stuurde ze mij een mail terug, en van het één kwam het ander..
Mijn wederhelft zei niks toen ik hem over onze plannen inlichtte. Hij keek me alleen wat schaapachtig maar vooral heel verwonderd aan. Het belette hem niet om een paar dagen later onverwacht met een knoert van een crosstrainer thuis te komen. Ik kon meteen BEGINNEN TRAINEN voor het grote avontuur.
Op mijn verjaardag ging ik uit eten met mijn ma. Zonder haar was ik er immers nooit geweest..

FEBRUARI
De maand waarin ik 'de zegen' kreeg van de cardioloog en de pneumoloog om naar Tanzania te vertrekken. WERKEN AAN DE CONDITIE was hun advies, maar dat wist ik zo ook al.
Ik had het geluk om 4 keer mama te mogen worden : twee keer toen ik rond de 20 was, en twee keer toen ik rond de 40 was. Voor de nakomertjes zou ik nooit de jonge mama kunnen zijn die ik voor de oudsten was, wat mij er niet van weerhield om alles uit de kast te halen om een 'coole' mama te zijn. Zo kwam het dat ik op 13 februari richting sportpaleis in Antwerpen trok met mijn 2 tieners voor hun ALLEREERSTE GROTE CONCERT een optreden van Avicci, het idool van mijn tienjarige zoon. Ik heb GENOTEN ! Niet zozeer van de ster op het podium (al deed hij het bijlange niet slecht), maar van mijn jongste ster die volledig uit zijn dak ging. Héérlijk..
Mijn tienerdochter heeft haar unieke concert nog tegoed. Ze is fan van One Direction. Gelukkig heb ik nog tijd tot 13 juni 2015 om mij hier mentaal op voor te bereiden..

MAART
Heidi boekte onze beklimming van de Kilimanjaro! Whoehoe!
In de krokusvakantie reisden we opnieuw naar Oostenrijk waar ik mijn prille skikunsten kon bijwerken. Intussen was ik heel INTENSIEF AAN HET TRAINEN geslagen : zwemmen, wandelen, fietsen, op de crosstrainer trainen...elke dag sportte ik minstens 1 uur.

APRIL
Mijn wederhelft moest voor een paar dagen naar Milaan voor zijn werk. Ik besliste om hem achterna te vliegen samen met de kids. IK NAM nog nooit HET VLIEGTUIG ALLEEN, dus dat was voor mij een hele onderneming. Ik kwam er door schade en schande achter dat je alleen geld kan afhalen op de luchthaven VOOR de controle, en dat je met amper 5 euro op zak kan vliegen van het ene land naar het ander. Gelukkig stond mijn Italian boy ons bij aankomst op te wachten met een goed gevulde portefeuille. ;-) In Milaan, fashion city bij uitstek, wandelde ik vier dagen mijn zware bergschoenen in voor de Kili..

MEI
Met mijn Kilimanjaro-avontuur wou ik dolgraag EEN GOED DOEL STEUNEN en geld inzamelen. Onze keuze viel op Illuminate India. We kregen 19000 dollar bij elkaar en daar ben ik best fier op!
Heidi boekte onze vlucht naar Tanzania! Aaarrggghhhh! Now there was no way back! Intussen bleef ik trainen, trainen, trainen.
We gingen voor 9 dagen naar New-York, waar mijn wederhelft een
FIETSTOCHT DOOR NEW-YORK organiseerde. Ik was nog nooit in Amerika geweest. Het werd een fantastische reis..
PS : ook daar liep ik constant in zware wandelschoenen rond.

JUNI
De maand waarin mijn klimmaatje ter gelegenheid van haar 40 ste verjaardag, een
AFRICAN PARTY organiseerde, supertof en een fijne aanloop naar ons Kili-avontuur.
Vanaf  3 juni begon ik nu ook bijna dagelijks te LOPEN/JOGGEN, iets wat ik mij in mijn stoutste dromen niet meer had kunnen voorstellen na tien jaar rugpijn. Mijn Kilimanjaro-avontuur opende hoe langer hoe meer deuren..

JULI
Ik werd voor DE DERDE KEER OMA van een prachtig kleinzoontje Jules!
Heidi en ik gingen een dagje shoppen in Brugge voor onze allereerste Kilimanjaro-aankopen, ik kreeg mijn Kili-spuiten, en Heidi vond een ontwerpster voor onze vlag!
Ik merkte dat het trainen teveel van mijn lichaam vergde en pastte het sporten aan tot 3 maal 1 uur per de week..

AUGUSTUS
Heidi en ik vertrokken voor 4 dagen naar Slovenië met onze wederhelften om er 'op hoogte' te gaan trainen. Een vriend van Heidi en haar man, een Sloveense militair, stippelde een 'bergwandeling' uit, wat later
' DE BEKLIMMING VAN DE TRIGLAV, de hoogste berg van Slovenïe' bleek te zijn. Prachtig en huiveringwekkend tegelijkertijd, but we did it, en daar waren we supertrots op!

SEPTEMBER
What can I say... Sigh... Eén van mijn grootste dromen werd werkelijkheid :
DE BEKLIMMING VAN DE KILIMANJARO !
Ik kan er nog altijd niet bij dat we daadwerkelijk op het dak van Afrika hebben gestaan. Dit pakt niemand mij nog af, en ik hield er een vriendin voor het leven aan over.
Pittig detail : het waren niet de zware wandelschoenen waar ik maanden in rondliep die me naar boven brachten, maar een paar lichtgewicht Salomon's. De goede keuze, zo bleek achteraf..

OKTOBER
Op 6 oktober startte ik in mijn NIEUWE JOB. Whoop whoop! Ik had niet meer durven dromen op zo'n meevaller, maar wat was, en ben ik nog steeds blij met deze buitenkans, zelfs al moet het tot mijn 67ste. ;-)
Ik wou absoluut op HET FEEST VAN DE 50-JARIGEN zijn, en daar zette ik natuurlijk vol overgave mijn stempel tot in de vroege uurtjes. De dagen erna kon ik amper stappen van de blaren op mijn voeten. Het bewijs was bij deze geleverd : een nacht dansen op stiletto's is veel zwaarder dan bergen beklimmen..

NOVEMBER
CHALLENGE 2015 werd in het leven geroepen, terwijl ik intussen probeerde om een evenwicht te vinden tussen voltijds werken, en een privé-leven met 2 kinderen die nog altijd veel aandacht vragen.

DECEMBER
Op de valreep dit jaar, en totaal niet gepland haalde ik via mijn nieuwe werk mijn DIPLOMA EHBO. Weer een fijne meevaller. Je weet immers nooit waarvoor het nog kan dienen..

Ik zal het jaar uit glijden zoals ik het in gleed : even stuntelig als houterig maar met een brede grijns op mijn gezicht. Ik ben fier op wat ik dit jaar allemaal presteerde, maar tegelijkertijd besef ik ook dat ik een gelukzak ben. Ik kreeg prachtige kansen en nam die met beide handen aan. Door de voorbereidingen en de uitdaging die de Kilimanjaro met zich meebracht, zat ik in een flow die me letterlijk en figuurlijk naar hogere sferen bracht, en ik genoot elke dag met volle teugen van de grote en kleine dingen die mij te beurt vielen.
2015 zal nooit zo spectaculair worden, al ben ik ook nu van plan om er dit jaar weer iets moois en unieks van te maken. Positief en onbevangen elke nieuwe dag met open armen ontvangen. Blij zijn met wat ik heb en wie ik ben. Wie weet wat er nog allemaal mijn pad kruist. Ik houd jullie op de hoogte..

een terugblik op 2014 een vooruitblik op 2015 (Heidi)

Ik ben 2014 begonnen op het strand in Florida en ben het ge-eindigd in Frankrijk. Ertussen zat een heel turbulent, opwindend en uitdagend jaar.

Ik die dacht dat 2013 een uitdagend jaar zou worden als first-time moeder, maar ik wist niet dat 2014 op z’n minst even interessant zou zijn in het moederschap. Mijn kleine man is er met grote stappen op vooruit gegaan maar dat was niet zonder z’n ups en downs.  Mama zijn heeft me al veel geleerd, niet op z’n minst het relativeren van dingen en het loslaten. Het aanvaarden van iemand zoals ze zijn en tegelijkertijd proberen in de goede richting te leiden, maar wat is die goede richting? Ik ben er niet altijd veel wijzer uit gekomen maar voorlopig hou ik het op liefde en respect en de rest komt wel.

2014 heeft ook heel wat vriendschaps banden verstevigd maar er is er toch eentje dat er torenhoog uitspringt. Darline, mijn klimmaatje. Op 1 januari wist ik helemaal niet wat voor een invloed zij zou zijn in 2014 en het was pas toen we op het vliegtuig zaten dat ik besefte dat we echt wel naar Kilimanjaro gingen. Ik heb het al aan velen gezegd maar het was een heel emotionele ervaring. Eentje die me heel wat geleerd heeft, vooral nog meer relativeren en ook hoe complex ons leven is. 10 dagen zonder facebook, zonder internet, zonder werk met dagelijks twee kommetjes warm water maar omgeven door een ongelooflijk prachtige natuur en cultuur, het gaf me veel tijd om na te denken over 2015 en het leven zoals het is.

Toen ik thuiskwam had ik een ongelooflijk trotse zoon die sindsdien elke keer hij de Lion King ziet met veel trots zegt kijk de Kilimanjaro mijn lievelings berg en een deal is gesloten dat we binnen tien jaar samen gaan. Ik hoop zo dat dat ook het geval zal zijn.

Ik weet dat ik in mijn leven, ook aan mijn veertigste, af en toe een uitdaging nodig heb voor mezelf. Om me eraan te herinneren dat ik er ook nog ben en niet alleen een mama of vrouw ben. Soms lopen we onszelf zodanig voorbij in deze wereld dat we dat vergeten. In 2015 wordt het de 3 peaks challenge, zeker met Darline en hopelijk nog wat klimdames.

Ik ben heel content mijn forties ingegaan en ik ben van plan er met volle teugen van te genieten. 2015 moet ook op professioneel vlak veranderen vandaar dat ik me wat teruggetrokken heb uit het digitale wereldje om me volop te concentreren op het begin van 2015. Er is al zo weinig tijd in de dag om alles te combineren dat FB af en toe toch wel een beetje teveel tijd in beslag nam.

Ik hoop dat 2015 even spectaculair wordt als 2014 en ik heb al redelijk wat plannen in mijn hoofd die daartoe zullen bijdragen maar eerst en vooral een visite aan de kapper voor een nieuwe look. Het abonnement in de fitness is vernieuwd want die drie bergen in July zijn niet van de poes dus de form moet er zijn. In Maart zou ik graag 24km lopen maar dan zal ik er snel moeten op vooruit gaan maar lukt het lopen niet dan zal het terrassen zijn met de zus want de familie bezoekjes die zijn al gepland.

2015 zal weer een jaar worden van vriendschap want zoals vorig jaar heb ik ook dit jaar al een paar afspraakjes met heel bijzondere mensen waarvan eentje in April waar ik nog wat werk aan heb maar dat toch wel spectaculair zal zijn als het zal lukken.

Ik hoop dat jullie in 2015 ook weer van de partij zullen zijn!

the highlights van 2014 in beeld:

 Januari: ongetwijfeld oma op bezoek in Amerika!

Februari: de reunie met Julian's "pleegbroertje" na een jaar  

Maart: 16 jaar met mijn wederhelft 

April: 1 van mijn dromen, de dolfijnen kus

Mei: Julian studeert af van de kleuterschool

Juni: mijn te gekke Africa verjaardagsfeest

Juli: Vanop afstand had ik heel het panda gedoe in Belgie gevolgd, in Juli kon ik ze eindelijk bezoeken!

Augustus: In voorbereiding van de Kilimanjaro trokken we naar de Triglav in Slovenie, onvergetelijk!

September: Hier moet ik niets over zeggen, het hoogtepunt van 2014!

October: Halloween in het eerste leerjaar

November: Nog altijd prachtige zonsopgangen

December: Het jaar afgesloten met mijn Lily....